file:\\ druksel \ archief \ 2005
\ Louis Van den Eede
Louis Van den Eede werd op 5 juni 1929 in Hoboken geboren. Hij begon zijn boekencarrière
als leerjongen in een drukkerij. Hij volgde tegelijkertijd avondlessen aan de Antwerpse ‘Vakschool
voor boekbewerkers’. Na zijn legerdienst, werd hij aangenomen bij Drukkerij Blondé, eerst als drukker,
daarna als typograaf. Tijdens deze jaren volgde hij lessen aan het Plantin Genootschap.
Vanaf januari 1961 werkte hij als verantwoordelijke voor de lay-out van het weekblad ‘Zondagnieuws’,
dat gelieerd was aan het Brusselse dagblad ‘Het laatste nieuws’. Twee jaar later werd hij overgeplaatst
naar de technische dienst van de krant zelf waar hij zich met het concept van de lay-out moest bezighouden.
Vanaf 1966 tot 1974 was hij lesgever aan het Plantin genootschap. Hij verzorgde er de vakken ‘Periodieken’
en ‘Dag- en weekblad’. En ook vanaf de tweede periode van het Plantin genootschap (1995) was hij lesgever,
nu voor ‘Boekverzorging’ en alweer voor ‘Dag- en weekbladen’.
De naam van Van den Eede is voor altijd verbonden met Maurits Naessens, de mecenas en bankier. Deze laatste
zette een prestigieuze reeks van kunstboeken op die de lof moest zingen van de Belgische kunst. Van den Eede
werd de huistypograaf die zijn stempel op de vormgeving van de boeken kon drukken. Door haar rustige vormgeving
kreeg de reeks een allure die ook later zijn weerga niet zou vinden. Deze kunstboeken kenmerkten zich door de
hoogwaardige reproducties én door de wetenschappelijke teksten. De typograaf kon dus niet kiezen voor ofwel
een kijk- ofwel een leestypografie: beide moesten gecombineerd worden waardoor de verschillende doelpublieken
elkaar niet konden storen.
Ook uitgeverij Pelckmans heeft een beroep op hem gedaan. Nu waren het geen prestigieuze uitgaven maar wel
boeken die gebruikt moesten worden als leermateriaal. Hij verzorgde het verzameld werk van Plato, Guido Gezelle
en William Shakespeare –waar de uitgever het overigens niet nodig vond de naam van de vormgever te vermelden.
Een aantal boeken van Louis Van den Eede tonen te sterk de tijdsgeest waardoor ze slechts gelegenheidsdrukwerk
geworden zijn. Hij heeft echter vooral zijn kunnen getoond in die boeken die de hoogstaande cultuur behandelden.
Boeken die de eigen tijd moesten overstijgen. Toch blijft het moeilijk om een ‘Van den Eede-boek’ van een andere
degelijke vormgever te onderscheiden: daarvoor is de typografie soms te rustig, te klassiek.
Dat de meester echter nog niet uitgedoofd is, bewijst hij de laatste jaren met het ontwerp van het jaarboek
van de ‘Vereniging der Antwerpse bibliofielen’. Hier toont hij hoe in een moderne vormgeving de kennis van
het verleden moet doorgegeven worden: hij heeft een heldere en toch compacte typografie ontworpen waardoor
het leesgemak van de lezer verhoogd wordt. Hij zwemt niet in het wit en de letter is duidelijk genoeg om de
drukte van kolommen, voetnoten, illustraties, bijschriften op te vangen.
Bibliografie:
Louis Van den Eede: een halve eeuw typografie in Vlaanderen (Mercatorfonds, 1999)
|