file:\\ druksel \ archief \ vooraf

DRUKsel vzw organiseerde elk jaar tijdens de maand april een (internationale) beurs van boekenmakers, kleine uitgevers en bibliofiele drukkers. De beurs vond plaats in Gent. Bezoekers van de beurs konden het werk bekijken en kopen. Op de beurs werden ook elk jaar schrijvers en/of deskundigen uitgenodigd om een dwarse mening te verkondigen, averechtse literatuur te debiteren.

Vóór DRUKsel was er een lacune. Kleine uitgevers en bibliofiele drukkers hadden een eigen, beperkte kring voor wie ze publiceerden. Die beperktheid heeft in het begin iets charmants : uitgeven voor zichzelf en de vrienden is een daad van verbondenheid. Maar wie een groter publiek wilde bereiken, botste al snel op de muur van de werkelijkheid. In Vlaanderen en België waren (en zijn) er weinig distributiemogelijkheden. Hier en daar is er een boekhandel die sporadisch niet-courant werk opneemt maar dat is onvoldoende.

Ook waren er de liefhebbers van het goed gemaakte boek, de zoekers naar de ultieme tekst, de fijnproevers van de literatuur, de delvers naar de marginaliteit. Bij toeval konden ze iets naar hun gading vinden maar er was geen poort die hen toegang bood tot het gezochte.

DRUKsel heeft een aanknopingspunt gecreëerd, een ontmoetingsplaats mogelijk gemaakt. Elk jaar kunnen liefhebbers en makers elkaar ontmoeten, er kan nieuw werk bekeken en gekocht worden, nieuwe contacten kunnen gelegd worden.

DRUKsel toonde kunstenaarsboeken, bibliofiele boeken in kleine oplage, indrukwekkende teksten van auteurs die niet tot de mainstream behoren, boekobjecten die het traditionele boek in vraag stellen. DRUKsel liet het volledige gamma van het boekwerk zien : van hen die boeken uitgeven om een boodschap te verkondigen tot hen die het boek als een ambachtelijk object zien en plezier beleven aan het maken zelf.

Nochtans wilde DRUKsel geen folkloristische beurs zijn. Het bibliofiele werk is niet noodzakelijk een Bokrijk-bezigheid : het ambachtelijke heeft ook vandaag nog een functie, al was het maar door een andere norm te hanteren dan het industriële werk. Ook toonde DRUKsel niet het werk van iedereen, ze wilde geen beurs organiseren voor werk dat niet gepubliceerd raakt.

DRUKsel wil wel een statement plaatsen : inhoudelijk goed werk verdient een degelijke vormgeving. Een verrassende vormgeving voor een onbelangrijke tekst is verloren moeite. DRUKsel geeft daarom ook zelf werk uit.

Na DRUKsel is er weer een lacune.