spacer
Contact Fondslijst Deelnemers beurs 1998-2006 Archief Links

PETER HOLVOET-
     HANSSEN

meer over de schrijver

terug naar fondslijst

o home

 

file:\\ druksel \ fondslijst \ peter holvoet-hanssen \ fragment

De timmerman van Spinalonga

Waarom sparen ze hier voor een doodskist zodra ze aankomen?
Bang voor de opening tussen de muur van de begraafplaats en de
omwalling van het eiland? Stap over het gat - naar de toren. Kijk
naar beneden: twaalf voet diep in de duisternis zie je wat rest van
een arme melaatse zoals ik. Wacht ook een krachtig exemplaar
zoals jij. Het knekelhuis is mijn thuis. Niet de ontsmettingskamer.
Noch apotheek noch ziekenhuis. Ben een vakman. Enkel de dood
biedt verstrooiing. Bioscoop en theater: doekjes voor het bloeden.
Poppenspel - je ziekelijke verbeelding ziet al een vinger vliegen.
Ik ga zelfs niet naar de kapper - waak over mijn 44 graven. Wil je
een nette begrafenis? Klop, klop! Dit gebouwtje is mijn werkplaats.

Heb je sjag bij je? Daar is mijn muizenvangertje, Spina. Ze is haar
eigen bed. En heb je Longa al gezien, mijn melkgeitje? Niet te los
rollen, brom ik je. Dat geritsel? Een hagedis. De luiken klepperen.
Die vervloekte wind leert ons een lesje, het ultieme lijden. Maakt
onze kerkjes zo begeerd bij gezonde stervelingen. Wij doen het
echte werk. De wind snijdt en kastijdt, maar brengt ook de geur
van geraniums en madeliefjes mee. Rozengeur in de maneschijn.
Dansavond in de taverne? Levenslust, samenhorigheid? Alles helt
over, alles verzakt. Scharnieren roesten. Knap je huisje op - leg
een tuintje aan. Of koop een kind. Jij komt hier niet levend weg.

De toren is van cement, het kruis aan het hoofdeinde van hout.
Maakt het iets uit? Na vier jaar haal ik je boven, kom je toch in de
put terecht. Te weinig plaats. Zelfs de kippen klagen. Tok, tok!
Schaak je? Lees je de Satire, onze krant - bij het kolenvuur in het
café? Een spelletje kaart, triktrak? Geef mij maar de desolaatheid
van uitzicht op zee. De badkuipen zijn in beslag genomen na de
laatste ontsnappingspoging. Een dichter, wat dacht je. Hij schreef
tot zijn arm moest worden afgezaagd. Zonder narcose. Maria…
Achttien en verlegen zoals ik. Lepra in de keel. Vond haar na het
dansen, gestikt in een appel. En vier jaar later: levend begraven.

html by Tankred
version 2.2 - © Druksel